De wilde hyacint
Voor het Landschaponderhoud Project hebben wij een stukje over de
wilde hyacint moeten schrijven en hier bepaalden aspecten in moeten
behandelen, zoals:
- Nederlandse en Latijnse naam.
- Waar de plant aan te herkennen valt (en waar hij eventueel op lijkt).
- Indien mogelijk andere benamingen of een verklaring van de naam noemen.
- Of we ze tijdens onze werkzaamheden zijn tegen gekomen en hoe we
tijdens de werkzaamheden met deze planten rekening houden.
- Groeiplaats (zowel de bodemeisen als waar ze in Nederland voorkomen).
- Indien mogelijk met welke planten deze vaak samen groeit.
- 1 of 2 leuke sagen/mythes.
- Zelf wilden wij een klein puntje toevoegen dat luidt: Leuk en feitjes.>
Deze plant is te herkennen aan het 0,3 tot 1cm brede blad, wat wel lang is. De geurige bloemen zijn buis tot licht klokvormig en hebben gele helmknoppen. De bloemen zijn trosvormig gegroepeerd, en hangen naar een zijde. Witte exemplaren worden vaak aangetroffen. Roze zijn zeldzamer. De vrucht is eivormig en de zaden hebben een zwarte kleur. De Wilde Hyacint vermeerdert zich door nevenbollen en zaad. De bloem bloeit wel pas na 5 jaar.
Een anderen benaming voor de plant is boshyacint en hij komt waarschijnlijk aan de naam omdat hij graag in bossen groeit. Hij schijnt veel op de Spaanse hyacint te lijken. (De Spaanse hyacint is forser en de bloemen hangen niet naar één zijde. De Spaanse hyacint kruist gemakkelijk met de wilde hyacint, waardoor er in Nederland bijna geen groeiplaatsen meer zijn met alleen echte wilde hyacinten.)
We zijn deze planten ook tijdens ons werk op landgoederen tegen gekomen (op Duindigt en Zuidwijk) en we hebben vooral braam verwijderd om ze licht en ruimte te geven. Ook hebben we tijdens de eerste maaibeurt er omheen gemaaid, om de hyacinten te laten uitzaaien.
De groeiplaats in Nederland zijn voornamelijk de binnenduinen. In de
rest van het land staan ze vooral op landgoederen. De wilde hyacint
schijnt in ongeveer 1700 naar Nederland gekomen te zijn. (Maar het kan
ook zijn dat de soort van nature in Nederland al voor kwam.) Deze plant
gedijt erg goed in een Loofboomcultuur op zandgronden. Hij groeit vaak
samen met gewone vogelmelk, speenkruid en met varens
Een leuke
sage of mythe die we tegen kwamen was dat deze bloem ook wel de
Dodenbloem werd genoemd en ook werd hij als versiering gebruikt voor de
doden. Dit was omdat hij giftig was en waarschijnlijk tot doden in
staat.
De wilde hyacint wordt in het Engels ook wel bluebell
genoemd, alleen kan deze naam verwarring brengen, omdat het grasklokje
ook zo genoemd word. Dit is niet terecht want de naam voor het
grasklokje is eigenlijk harebell. De wilde hyacint wordt ook wel
snotnagel genoemd, vanwege het slijm wat hij afgeeft bij het kneuzen van
de bladeren en de viezigheid die de bol achterlaat op de handen en
onder de nagels.
Wij vonden het erg leuk en interessant om dit verslag te maken, omdat
we veel met de wilde hyacint te maken hebben en ook vanwege de kennis
die we eruit konden halen. Verder verwachten we dat we deze bloem meer
gaan waarderen.
Bronnen:
Nederlandse Oecologische FLORA Wilde planten en hun relaties 4.
Compendium van rituele planten in Europa.
Google